ارزیابی حکمروایی خوب در پایداری محله های شهریِ پیرانشهر

 در پژوهش حاضر، سعی بر آن است به این سؤال که آیا حکمروایی شهری توانسته است در شکل‌گیری، توسعه‌ و پایداری محله‌های مسکونی تأثیر داشته باشد؟ پاسخی از دیدِ برنامه­ریزی شهری با توجه به رویکرد پایداری محلات شهری داده شود. بنابراین، هدف کلی پژوهش بررسی عملکرد حکمروایی شهری در ارتباط با شکل‌گیری محله‌های مسکونی پایدار شهری و علل ناکارآمدی برخی از آن‌ها در زمینه‌ مدیریت یکپارچه شهری و توانمند آن است. روش پژوهش، بر حسب هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت، توصیفی ـ تحلیلی بوده و روش جمع­آوری داده­ها به صورت اسنادی و پیمایشی (با استفاده از تکنیک پرسشنامه) می­باشد. جامعه آماری، شهروندان ساکن شهر پیرانشهر می­باشند (70222 نفر که با استفاده از فرمول کوکران، جامعه نمونه به تعداد 382 نفر تعیین شد و داده­ها به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده جمع­آوری گردید که جهت تجزیه و تحلیل داده­های به­دست آمده، از نرم­افزارهای آماری Lisrel و SPSS و مدل تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و آزمون رگرسیونی استفاده شده است. یافته­های پژوهش نشان می دهد علاوه بر اینکه شاخص­های به­کار رفته در پژوهش، تأثیر معناداری بر پایداری محیطی محلات شهری دارد، اعتقاد شهروندان نیز به اینکه آنها بر تصمیم­گیری­ها مؤثر بوده و مدیریت شهری خواهان مشارکت­شان در حکمروایی شهری است، اثر مثبت و قوی بر توسعه پایدار محلات دارد، به­گونه­ای که "عدم حضور مردم در مدیریت شهری بر پایداری محلات شهر تأثیرگذار بوده" و "شاخص­های پایداری از مطلوبیت لازم برخوردار نبوده­اند". همچنین نتایج آزمون کروسکال والیس بیانگر آن است که از لحاظ پایداری محله­ای، محله "فرهنگیان" با میزان 18/255 در رتبه اول قرار دارد.